توسعه تراشه برای دستگاه های پوشیدنی

با اضافه شدن عملکردهای بیشتر، دستگاه های پوشیدنی با چالش محدودیت فضا مواجه خواهند شد.اول از همه، اجزای سنتی تشکیل دهنده سیستم کاهش نیافته اند، مانند مدیریت توان، گیج سوخت، میکروکنترلر، حافظه، سنسور دما، نمایشگر و غیره.ثانیاً، از آنجایی که هوش مصنوعی به یکی از تقاضاهای رو به رشد دستگاه‌های هوشمند تبدیل شده است، لازم است ریزپردازنده‌های هوش مصنوعی برای تسهیل تجزیه و تحلیل داده‌ها و ارائه ورودی و خروجی هوشمندتر، مانند پشتیبانی از کنترل صدا از طریق ورودی صدا، اضافه شوند.

مجدداً، تعداد بیشتری از سنسورها باید برای نظارت بهتر بر علائم حیاتی مانند سنسورهای سلامت بیولوژیکی، PPG، ECG، سنسورهای ضربان قلب نصب شوند.در نهایت، دستگاه باید از یک ماژول GPS، شتاب سنج یا ژیروسکوپ برای تعیین وضعیت حرکت و مکان کاربر استفاده کند.

به منظور تسهیل تجزیه و تحلیل داده ها، نه تنها میکروکنترلرها نیاز به انتقال و نمایش داده ها دارند، بلکه ارتباط داده بین دستگاه های مختلف نیز مورد نیاز است و حتی برخی از دستگاه ها نیاز به ارسال مستقیم داده ها به ابر دارند.عملکردهای فوق هوش دستگاه را افزایش می دهد، اما فضای محدود را نیز متشنج تر می کند.

کاربران از ویژگی های بیشتر استقبال می کنند، اما به دلیل این ویژگی ها نمی خواهند اندازه را افزایش دهند، بلکه می خواهند این ویژگی ها را در اندازه یکسان یا کوچکتر اضافه کنند.بنابراین، کوچک سازی نیز چالش بزرگی است که طراحان سیستم با آن مواجه هستند.

افزایش ماژول های کاربردی به معنای طراحی پیچیده تر منبع تغذیه است، زیرا ماژول های مختلف نیازمندی های خاصی برای منبع تغذیه دارند.